Mersinli Emeklilerin Yeni Rutin: Gün Doğarken Balık Mesaisi!

Mersin’de emeklilik hayatını huzur içinde geçirmek isteyen vatandaşlar, Atatürk Parkı kıyısında sabahın ilk ışıklarıyla birlikte balık tutmaya başlıyor. Şehir hayatının karmaşasından uzaklaşmak isteyen emekliler, sıcak havalara ve uzun bekleyişlere rağmen kıyıda vakit geçirmekten memnun. Ancak deniz kirliliği ve köpüklenme, keyiflerine gölge düşürüyor.

Emeklilikte Huzurun Adresi: Mersin Sahilleri

Uzun yıllar çalıştıktan sonra emekli olan vatandaşlar, şehir gürültüsünden uzak, doğayla iç içe bir yaşam için Mersin sahillerini tercih ediyor. Özellikle Atatürk Parkı, hem manzarası hem de kolay ulaşımıyla sabah yürüyüşü ve balık tutma gibi aktiviteler için vazgeçilmez bir nokta hâline geldi.

Sabahın Sessizliğinde Balık Mesaisi

Emekliler, sabah saat 05:30 itibarıyla sahildeki yerlerini alıyor. Yanlarında getirdikleri katlanır sandalyeler, termoslar ve olta takımlarıyla adeta bir balık tutma kampı kuruyorlar. Bekleyişin uzun olması veya hava sıcaklıkları çoğu için sorun teşkil etmiyor. “Sabah güneş doğarken denize bakmak bile yetiyor” diyen emekliler, bu rutinlerinin ruh hallerine olumlu katkı sağladığını belirtiyor.

Keyifli Anların Tek Gölgesi: Deniz Kirliliği

Olumsuzluklar da yok değil. Kıyılarda biriken plastik atıklar, yosun tabakaları ve son haftalarda artan köpüklenme sorunu, bu keyifli saatleri sekteye uğratıyor. Özellikle hafta sonları yoğunlaşan piknikçi kalabalıkları sonrası çöp sorunu dikkat çekici boyutlara ulaşıyor. Emekliler yetkililerden daha sık temizlik yapılmasını ve farkındalık oluşturacak kampanyalar düzenlenmesini istiyor.

Sosyalleşme ve Paylaşım Alanı

Balık tutmak sadece bir hobi değil, aynı zamanda sosyal bir etkinlik. Kıyıda bir araya gelen emekliler arasında dostluklar kuruluyor, hayat hikâyeleri paylaşılıyor. Kimileri tuttuğu balıkları evine götürüyor, kimileri ise sadece bu sürecin sakinliğini yaşamayı tercih ediyor. Hepsi için ortak nokta ise deniz kıyısının sunduğu huzur.

Mersin’de emekliler için deniz kıyısı sadece bir manzara değil, huzurun ve sosyal yaşamın bir parçası. Ancak çevre kirliliği gibi sorunlar çözülmeden bu huzurun kalıcılığı tehlikeye girebilir. Siz de benzer deneyimler yaşıyor musunuz? Yorum yaparak düşüncelerinizi paylaşın!